Rynek Starego Miasta w Lublinie, położony w centrum miasta, ma kształt nieregularnego czworoboku, co wynika z wcześniejszej zabudowy oraz topografii wzgórza. Został oficjalnie wytyczony ponad 700 lat temu, po nadaniu Lublinowi praw miejskich 15 sierpnia 1317 roku.

 

     Plac otoczony jest kamienicami tworzącymi cztery pierzeje. Właścicielami tych budynków byli zarówno Polacy, jak i przedstawiciele innych narodowości – mieszkali tu Niemcy, Żydzi, Włosi, Rusini, Ormianie, Grecy, Węgrzy, Francuzi i Szkoci.

 

     W XV i XVI wieku Lublin stał się ważnym punktem na europejskich szlakach handlowych, a jego rynek tętnił życiem zwłaszcza podczas czterech corocznych jarmarków, które przyciągały kupców z różnych stron świata, w tym z Turcji, Persji, Włoch, Węgier i Francji. Ten okres określa się mianem złotego wieku Lublina.

 

     Po pożarze w 1575 roku drewniane budynki na rynku zostały zastąpione murowanymi kamienicami, z których część zachowała swój dawny charakter. W centralnym punkcie rynku znajduje się Stary Ratusz, siedziba Trybunału Koronnego od 1578 roku.

 

     Rynek i jego okolice charakteryzują się różnorodną architekturą, reprezentującą style gotycki, renesansowy, barokowy i klasycystyczny, odzwierciedlając wpływy wielu kultur i prądów artystycznych z całej Europy. Klasycystyczny wystrój Trybunału Koronnego został zaprojektowany przez włoskiego architekta Dominika Merliniego.

 

     Podczas bombardowań w 1939 i 1944 roku część kamienic uległa zniszczeniu, ale zostały one odbudowane w latach 50. XX wieku, z zachowaniem historycznego układu. Wtedy też pojawiły się sgraffitowe dekoracje na fasadach kamienic.

 

     Obecnie Rynek jest pełen kawiarnianych ogródków, które przyciągają zarówno mieszkańców, jak i turystów. W okresie letnim często odbywają się tu różne wydarzenia kulturalne.